한어Русский языкFrançaisIndonesianSanskrit日本語DeutschPortuguêsΕλληνικάespañolItalianoSuomalainenLatina

अस्य विकासस्य एकः प्रमुखः पक्षः नौसैनिकरणनीतीनां, शस्त्राणां च निरन्तरं परिष्कारः अस्ति । अग्निबाणस्य प्रवर्तनेन नौसैनिकयुद्धे क्रान्तिः अभवत्, मुख्यतया शारीरिकसङ्गतितः रणनीतिकचिन्तनस्य, सामरिकप्रवीणतायाः च आग्रहं कृत्वा परिणतम् यथा यथा प्रौद्योगिक्याः प्रगतिः अभवत् तथा तथा युद्धस्य जटिलता अपि प्रगच्छति स्म । पनडुब्बीनां, उन्नतप्रणोदनप्रणालीनां, दीर्घदूरपर्यन्तं क्षेपणानां च विकासेन एतादृशः युगः आरब्धः यत्र राष्ट्रियसुरक्षायाः कृते समुद्रनियन्त्रणं सर्वोपरि अभवत्

परन्तु नौसैनिकयुद्धस्य मूर्तपक्षेभ्यः परं गहनतरः सम्बन्धः अस्ति : मानवतत्त्वम् । समुद्रस्य विशालविस्तारेषु भ्रमणस्य साझीकृतः अनुभवः भिन्नपृष्ठभूमिकानां चालकदलानां मध्ये बन्धनं पोषयति । एषा नित्यपरस्परक्रिया मित्रतां, ज्ञानसाझेदारी, सांस्कृतिकविनिमयं च जनयति - भाषाबाधां अतिक्रम्य स्थायिमैत्रीं च निर्माय सम्पर्कं निर्माति। एतेषु सरलप्रतीतेषु अन्तरक्रियासु एव सच्चा सांस्कृतिकबोधः प्रफुल्लितः भवति।

कोरिया-अमेरिका-देशस्य "डक्सन" तथा "मुरोडो" उभयचर-आक्रमण-जहाज-आक्रमणम् अस्य गतिशीलतायाः सम्मोहक-उदाहरणरूपेण कार्यं करोति । सैन्यसहकार्यस्य अद्यतनं प्रदर्शनं, अयं अभ्यासः नौसैनिकयुद्धस्य विकसितप्रकृतिं प्रदर्शयति - यत् क्रूरबलस्य अपेक्षया संयुक्तसञ्चालनचपलतां प्राथमिकताम् अददात् आधुनिकप्रौद्योगिक्याः ऐतिहासिकविशेषज्ञतायाः सह एकीकृत्य राष्ट्राणि नौसैनिकयुद्धस्य क्षेत्रे किं सम्भवति इति सीमां धक्कायन्ति, येन समुद्रीययुद्धस्य कलानां अभ्यासस्य च निरन्तरं परिवर्तनं भवति