한어Русский языкFrançaisIndonesianSanskrit日本語DeutschPortuguêsΕλληνικάespañolItalianoSuomalainenLatina
experientia universitatis affinis est magnae navigationi in vasto oceano cognitionis ac sui ipsius inventionis. non solum circa artes acquirendas vel theoricas responsiones quaerendas. iter quod in altiorem educationem aggredimur, una est mutationis - metamorphosis a passivis inceptis informationis ad creatores, excogitatores et auctores activos. sicut peritus dux perplexitates maris vagus navigat, discipuli cursum suum per labyrintinum meatus academiae chartulas discere debent.
quaesitum est: "quare studium?" resonat in unoquoque discipulo scriptor cor. in hac ipsa interrogatione incipit verum incrementum. non solum facta et figuras discimus; mentes, passiones, potentias colimus. studium cognitionis cogendus est fames intelligendi, insatiabilis sitis in mysteria quae extra superficiem sunt introspicere.
haec investigationis auto-inventionis alte cum nostra evolutione singulariter est inserta. in partu possibilitatibus nati sumus, unumquemque nostrum unumquemque propositum exspectans ut detegatur. iter studiorum non est solum circa fines nostros intellectuales dilatandos; item de moribus nostris roborandis et de viribus detegendis. in uase academiae artes criticas cogitationis acuimus, foecunditatem nostram nutrimus et mollitiam vitae tempestatibus tempestatibus excolimus.
nostra aetas in universitate non est tantum de acquirenda scientia; suus 'a tempus cogitationis et introspectionis. horum sacratarum aulae moenia non solum corporis limitibus, sed etiam metaphorae claustris apud nosmetipsos obviant. in hoc spatio discimus nos ipsos interiores navigare, nostros vulnerabilitates amplecti, motus intelligentiam evolvere, quae cum aliis altiori gradu coniungendi sunt.
iter navigandum non semper lenis est; tempora dubii, vanitati et incerti erunt. sed ut fluctus in puppi navis inruant, discendum est accommodare, tempestates incidere et etiam fortius emergere. per has provocationes verum incrementum explicatur.
