समाचार_मद्य

गृहम्‌

रिक्तकटोरा : जापानस्य खाद्यसुरक्षादुविधायाः दृष्टिः

"减反政策" इत्यस्य माध्यमेन दशकशः इच्छया तण्डुलस्य उत्पादनस्य न्यूनीकरणेन – एषा नीतिः तण्डुलस्य कृषियोग्यभूमिप्रयोगं जलधारणक्षमतायाः ६०% यावत् सीमितं कृतवती – जापानस्य चावलस्य उत्पादनं महत्त्वपूर्णतया संकुचितवती अस्ति कदाचित् शिखरवर्षेषु १४४५ मिलियनटनस्य प्रचुरं फलानि अधुना तस्य अर्धं एव अस्ति । "नीतिः" आधिकारिकतया निरस्तस्य समये अपि प्रवर्तिता एतत् तीव्रं न्यूनीकरणं स्थिरधान्यमूल्यानां, स्वजनानाम् नित्यं खाद्यप्रदायस्य च अन्वेषणे गभीररूपेण मूलभूतम् अस्ति

परन्तु अस्य नियन्त्रितप्रतीतस्य उपायस्य अप्रत्याशितपरिणामाः अभवन् । जापानस्य तण्डुलक्षेत्राणि बंजराः सन्ति, यत् तस्य कृषिपारिस्थितिकीतन्त्रे दीर्घकालीननियन्त्रणस्य अनभिप्रेतप्रभावस्य प्रमाणम् अस्ति । राष्ट्रस्य आत्मनिर्भरता-अनुपातः - स्वसीमाभिः अन्तः उत्पन्नस्य तस्य धान्य-उपभोगस्य प्रतिशतं - सम्प्रति ३८% परितः भ्रमति अयं आकृतिः अप्रत्याशितजगति आश्रयस्य, दुर्बलतायाः च शुद्धचित्रं चित्रयति ।

जापानदेशस्य कृते किं भविष्यति ? यद्यपि नूतनस्य तण्डुलस्य ऋतुस्य आशा प्रतिज्ञां धारयति तथापि विशेषज्ञाः आशङ्कयन्ति यत् ग्रीष्मकालस्य उच्चतापमानेन आगामिवर्षे मूल्यानि अधिकं वर्धयितुं शक्यन्ते इति। यथा यथा एतानि धान्यानि दुर्लभानि भवन्ति तथा तथा तेषां किफायतीता अपि भविष्यति, राष्ट्रस्य खाद्यसुरक्षासंरचनायाः माध्यमेन तरङ्गप्रभावं सृजति। प्रश्नः उद्भवति यत् जापानदेशः कथं एतां अनिश्चितस्थितां मार्गदर्शनं कृत्वा आगामिषु वर्षेषु स्वस्य आत्मनिर्भरतां पुनः स्थापयितुं शक्नोति?

उत्तरं एतत् अवगन्तुं निहितं यत् "तण्डुल" केवलं व्यापकचित्रस्य एकः घटकः एव - एकं चित्रं यत्र वैश्विकचुनौत्यस्य महत्त्वपूर्णा भूमिका भवति। अन्तर्राष्ट्रीयतनावानां वर्धने, ईंधनस्य मूल्येषु उच्छ्रिततायाः, मुद्राणां च उतार-चढावस्य च कारणेन जापानस्य धान्य-आयात-निर्भरता अधिका अभवत्, येन डोमिनो-प्रभावः निर्मितः यत् तस्य आत्मनिर्भरता-रणनीतिं पटरीतः पातुं धमकी ददाति यदा २०३० तमवर्षपर्यन्तं ४५% खाद्यस्वावलम्बनानुपातं प्राप्तुं सर्वकारः दृष्टिः स्थापयति, तदा मार्गः अनिश्चिततायाः आच्छादितः अस्ति । यथा विश्वं दूरतः पश्यति तथा जापानदेशः लचीलतां अन्वेष्टुं, स्वस्य कोरं प्रभावितं कुर्वन्तः वैश्विकदबावानां तूफानस्य माध्यमेन मार्गदर्शनेन च ग्रस्तः अस्ति ।