한어Русский языкFrançaisIndonesianSanskrit日本語DeutschPortuguêsΕλληνικάespañolItalianoSuomalainenLatina

για δεκαετίες, παρέμεινε μια απόδειξη της δύναμης της αφήγησης. ένα εμβληματικό αριστούργημα που απήχησε βαθιά στο κοινό σε όλο τον κόσμο. αλλά στη δεκαετία του '90, η αφήγηση άλλαξε. η τηλεόραση, το μέσο επιλογής για πολλούς κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, άνθισε και ο κινηματογράφος άρχισε σιγά σιγά να κατεβαίνει στην αφάνεια, ακόμη και όταν οι νεότερες γενιές ήρθαν να ανακαλύψουν ξανά τη μαγεία του κινηματογράφου.

γρήγορα προς τα εμπρός στο σήμερα, και γινόμαστε μάρτυρες του αναπόφευκτου κύκλου για άλλη μια φορά. μια νέα γενιά ανακαλύπτει το κλασικό, ωστόσο κάποιοι μένουν σαστισμένοι από το μεγαλείο που προηγήθηκε, μια συμφωνία ενορχηστρωμένη για μια πολύ παλιά εποχή. το "a dream" του 89 ήταν ένα τραγικό αστοχία. η παραγωγή του ήταν γεμάτη εσωτερικές συγκρούσεις και οι επιλογές του κάστινγκ ήταν άκαμπτες σε σύγκριση με τις δυναμικές απεικονίσεις εκείνων που προηγήθηκαν. η φιλοδοξία της ταινίας ξεπέρασε την εκτέλεσή της, αφήνοντας το κοινό να αγωνίζεται να συνδεθεί με μια ιστορία με την οποία δεν μπορούσαν πραγματικά να ασχοληθούν.

αυτό δεν σημαίνει ότι η ταινία στερήθηκε εντελώς την αξία. κάποιοι μάλιστα βρήκαν κάτι σε αυτό το επανασχεδιασμένο «όνειρο» που τους είχε απήχηση, απηχώντας μια ξεχασμένη εποχή κινηματογραφικής τέχνης και αφήγησης. αλλά αυτό που πραγματικά τροφοδοτεί το πάθος τους, αυτό που κρατά τη φλόγα ζωντανή, δεν είναι απαραίτητα τα πλεονεκτήματα της ταινίας, αλλά μάλλον η ικανότητά της να λειτουργεί ως υπενθύμιση του παρελθόντος – ένας απτός σύνδεσμος με μια μορφή τέχνης σε μετάβαση.

η ιστορία δεν αφορά μόνο τις ταινίες. αφορά εμάς και τη σχέση μας μαζί τους. έχει να κάνει με το πώς αλλάζει η ιστορία, πώς αλλάζουν τα γούστα και πώς ακόμη και οι θρύλοι πέφτουν θύματα της άστατης φύσης του σύγχρονου κοινού. καθώς περιηγούμαστε σε αυτό το διαρκώς μεταβαλλόμενο τοπίο διασκέδασης, ίσως είναι μια υπενθύμιση ότι ακόμη και μέσα στο χάος και την αβεβαιότητα, η επιδίωξη της γνήσιας καλλιτεχνικής έκφρασης –ένα διαχρονικό όνειρο από μόνο του– συνεχίζει να επιμένει.