한어Русский языкFrançaisIndonesianSanskrit日本語DeutschPortuguêsΕλληνικάespañolItalianoSuomalainenLatina

दशकानि यावत् कथाकथनस्य सामर्थ्यस्य प्रमाणं भवति स्म; एकः प्रतिष्ठितः कृतिः यः विश्वव्यापी प्रेक्षकैः सह गभीरं प्रतिध्वनितवान् । परन्तु ९० तमे दशके आख्यानं स्थानान्तरितम् । अस्मिन् काले बहवः जनानां पसन्दस्य माध्यमं दूरदर्शनं समृद्धम् अभवत्, चलच्चित्रस्य शनैः शनैः अस्पष्टतायाः अवरोहणं आरब्धम्, यदा अपि युवानः पीढयः चलच्चित्रस्य जादू पुनः आविष्कर्तुं आगताः

अद्यत्वे शीघ्रं गच्छन्तु, वयं च एकवारं पुनः अनिवार्यचक्रस्य क्रीडां पश्यामः। नूतना पीढी शास्त्रीयं आविष्करोति, तथापि केचन तस्मात् पूर्वं यत् भव्यता आसीत्, तत् बहुकालपूर्वं युगं यावत् आयोजितं सिम्फोनी इति भ्रान्ताः अवशिष्टाः सन्ति ८९ तमे वर्षे “ए ड्रीम्” इति चलच्चित्रं दुःखदं दुर्गतिम् आसीत् । अस्य निर्माणं आन्तरिकविग्रहैः परिपूर्णम् आसीत्, तस्मात् पूर्वं आगतानां गतिशीलचित्रणानां तुलने कास्टिंग्-विकल्पाः कठोरताम् अनुभवन्ति स्म चलचित्रस्य महत्त्वाकांक्षा तस्य निष्पादनं अतिक्रान्तवती, प्रेक्षकाः एकया कथायाः सह सम्बद्धतां प्राप्तुं संघर्षं कुर्वन्ति स्म, यया सह ते यथार्थतया संलग्नाः न भवितुम् अर्हन्ति स्म ।

न तु चलच्चित्रे पूर्णतया योग्यतायाः अभावः आसीत् इति । केचन अस्मिन् पुनः कल्पिते "स्वप्ने" किमपि अपि प्राप्नुवन् यत् तेषां सह प्रतिध्वनितम्, सिनेमाकलानां कथाकथनस्य च विस्मृतयुगस्य प्रतिध्वनिं कृतवान् । परन्तु यत् तेषां अनुरागं यथार्थतया ईंधनं ददाति, यत् ज्वालाम् जीवितं करोति, तत् अवश्यमेव चलच्चित्रस्य योग्यता न, अपितु, अतीतस्य स्मरणरूपेण कार्यं कर्तुं तस्य क्षमता – संक्रमणकाले कलारूपस्य मूर्तः कडिः |.

कथा केवलं चलचित्रस्य विषये नास्ति; अस्माकं विषये, तेषां सह अस्माकं सम्बन्धः च। इतिहासः कथं परिवर्तते, रसाः कथं परिवर्तन्ते, आधुनिकदर्शकानां चपलस्वभावस्य शिकाराः आख्यायिकाः अपि कथं पतन्ति इति विषयः अस्ति । यथा वयं मनोरञ्जनस्य नित्यं परिवर्तमानस्य परिदृश्यस्य मार्गदर्शनं कुर्मः, सम्भवतः एतत् स्मारकं यत् अराजकतायाः अनिश्चिततायाः च मध्ये अपि वास्तविककलाव्यञ्जनस्य अन्वेषणं – स्वतः एव कालातीतः स्वप्नः – निरन्तरं स्थास्यति |.